Ukoliko krenete magistralnim putem od Podgorice ka Cetinju, na 30-om km skrenite ka Rijeci Crnojevića. Na putu ka ulazu u Rijeku Crnojevića pruža se fantastičan pogled na istoimenu rijeku, a malo dalje i na Skadarsko jezero.
Samo gradsko jezgro nije poput ostalih crnogorskih gradova. Zgrade u centru stare su gradnje, dok je u centru mjesta, uz šetalište, nekoliko restorana. Ovo živopisno mjesto će vas osvojiti svojom jedinstvenošću ambijenta i tišinom. Uživanje u posjeti ovom mjestu upotpunjavaju bogata gastronomska ponuda autentičnih ribljih specijaliteta, tematske šetnje, vožnja kajakom. Nalazi se na veoma maloj nadmorskoj visini, pa je zbog svoje klime idealno mjesto za uspijevanje agruma kao što su smokve i nar.
Početak priče o Rijeci Crnojevića se vezuje za vladara Zete, Ivana Crnojevića (1465–1490), koji je da bi izbjegao tursku vojsku na Obodu podigao utvrđenje i manastir, čija je crkva posvećena Svetom Nikoli. Tu je prenio svoju prijestonicu sa tvrđave Žabljak, a manastir je postao sjedište Zetske mitropolije.
U samom mjestu očuvani su ostaci istorijskih građevina iz vremena Ivana Crnojevića kao što su podrumska prostorija jedne davno porušene zgrade, koja se vezuje za rad tzv. Obodske štamparije, gdje je štampana prva ćirilična knjiga „Oktoih prvoglasnik“ 1494.godine. Sem toga, na ovom području je otvorena prva apoteka u Crnoj Gori, kao i prva radionica oružja. Početkom 20 vijeka u fabrici „Marica“ proizvodio se sedef – biser od riblje krljušti. Rijeka Crnojevića je tokom 19. i početkom 20. vijeka bila najveća crnogorska luka i vodeći trgovački centar. Na riječkom pazaru trgovali su ljudi raznih vjera i nacija i prodavala se roba iz svih krajeva Crne Gore. Posebno cijenjen proizvod ovog kraja bila je suva ukljeva zbog svoje unikatnosti i izuzetnog ukusa, veoma tražena i na italijanskim trpezama i plaćana zlatom od strane italijanskih trgovaca.
