Pored osnovnog narativa koji provlači kroz svoja ostvarenja, horor film je tokom godina pretrpio brojne derivacije, pa tako danas postoje i podžanrovi, poput horora sa primjesama komedije, drame, psihološkog horora, gotik horora ili horor filma sa nadljudskim elementima. U nastavku teksta pročitajte kako izgleda tok kreativnog procesa prilikom stvaranja horor filma i saznajte na koji se način horor filmovi razlikuju od drugih žanrova, prenosi beleske.com.
Horor film – zašto se plašimo dok ih gledamo?
U samoj srži horor filmova nalazi se potreba da se kod gledaoca izazove stvarni osjećaj straha i “povuče okidač” za stanje koja izaziva takvu emocionalnu reakciju. Horor film je tokom godina evoluirao, koristeći tehnološka dostignuća, naučne zaključke i unapređen zanatski pristup kreiranja filma.
Razlog zašto najbolji horori čine da se plašimo dok ih gledamo ima veze sa realnošću samog filma. Dok gledate dobar horor film, iako znate da to što se dešava nije stvarno, dobar rediteljski pristup, gluma i specijalni efekti uspevaju da vas uvuku duboko u radnju, čineći da se osećate “na ivici” tokom čitavog trajanja filma.
Tokom gledanja filma, motoričke sposobnosti regije mozga bivaju znatno usporene. Ipak, nadražaji koje budi narativni tok horor filma uspjevaju da prevaziđu period inhibicije motoričkog sistema i kod gledaoca izazivaju različite reakcije. Zastrašujući trenuci tokom prevazilaze naš proces racionalnog razmišljanja koji prestaje da bude svjestan da se horor film ne odigrava u stvarnosti.
Najbolji horori – kreativni proces strašnih filmova
Kada je riječ o tome zašto najbolji horori kod nas u isto vrijeme izazivaju strahopoštovanje, izlive iracionalnih emotivnih reakcija, ali i divljenje zbog kreativnih rediteljskih rješenja, za to postoji nekoliko razloga. Jedan od glavni motiva horor filmova je stalna borba svjetla i mraka. Oslikavanje emocionalnog stanja kroz vizuelni kontrast je, na samim počecima žanra, bio neizostavan dio kreativnog toka.
Iako je kreativni proces horor filma u velikoj mjeri određen zanatskim i stvaralačkim sposobnostima reditelja, veza sa književnošću je više nego primetna prilikom snimanja. Horor priča na filmu često u sebi sadrži anticiprani ulazak na neko mjesto sa kojeg se ne može izaći. Nadogradnja narativnog toka i uglovi kamere koji otkrivaju zlokoban rasplet, sve do trenutka u kojem se otkriva “zlo” često se igra sa prostornim odrednicama samog filma.
Horor žanr svoj uspjeh na bioskopskim blagajnama duguje i tome da horor priča na filmu često ima duge kadrove tokom kojih se, naizgled, ništa ne dešava, ali se muzikom, facijanom eskpresijom ili nekim drugim zanatskim sredstvima gledalac dovodi u stanje iščekivanja. Upravo je perspektiva iz prvog lica razlog što se horor film gleda bez daha.
Nakon stanja mirovanja, reditelji često brzim, ispresecanim kadrovima dovode publike u stanje anksioznosti i straha, jer se kontrastnim kadrovima, promenom ritma radnje i zastrašujićim obrtima koji se strpljivo grade, snimanje horora pretvara u pravo psihološko umjetničko djelo.
Scenario horor filmova – najstrašniji horori kao derivati književnosti
Već smo pomenuli da horor kao žanr postoji duže od slike na filmskom platnu. Godišnje se snimi više od sto horor filmova, prave se i TV serije sa istom tematikom, ali je bioskopska publika ipak navikla na određeni kvalitet kada su u pitanju najstrašniji horori. Dobro napisan scenario je neizostavan dio svakog dobrog filmskog ostvarenja, pa ni horor kao žanr nije izuzetak.
Kultni horor filmovi kao što su “Ptice” Alfreda Hičkoka, koji je jedan od sinonima žanra, “Isijavanje” sa Džekom Nikolsonom u glavnoj ulozi, “Rouzmarina beba” sa genijalnom Mijom Farou koja tumači lik Rouzmari Vudhaus i “Drakula” reditelja Frensisa Forda Kopole kao zajedničku nit, osim žanrovske odrednice, imaju i to da su prvo nastali kao literarna djela poznatih pisaca.Čak i ako horor filmove gledate preko interneta, kvalitetni filmovi ostaviće na Vas jak utisak, ukoliko zadovolje žanrovske odrednice, subverzivne poruke, koje horori nesumnjivo sadrže, ali i ukoliko uspije da probudi onaj, već pomenuti, osjećaj straha.
(STUDOMAT.ba)